Brrrr… ik weet het nog heel goed, ook al is het meer dan 20 jaar geleden. Iedere week weer naar zwemles. Eerst alleen met zoonlief en dochterlief mee als gezelschap en een poos later allebei in een ander bad.
Zoonlief heeft er een jaar of 3 over gedaan om zijn A en B te halen en dochterlief deed het iets sneller. Iedere woensdagmiddag was het weer hetzelfde liedje: Even spelen, hup de auto in, omkleden, uurtje zwemmen, omkleden, naar huis en dan was de middag wel zo’n beetje om.
Niks leuk buiten spelen of binnen knutselen met een pot thee. Zwemmen zullen ze leren, ook al duurt het een paar jaar…..
De kinderen in het bad
Als je dan toch verplicht iedere week achter het glas zit om het gestuntel van je kind te zien veranderen in vloeiende bewegingen, kan je even zo goed de verschillende kinderen gaan observeren. Je kunt bij de eerste sprong al bijna zien wie je eigen kind in no time voorbij zal gaan en snel het fel begeerde diploma zal halen, en met welke ouders je de komende maanden het kopje thee zal drinken.
Het kind wat bijna niet kan wachten sprint het bad in, wacht amper op instructies en zorgt dat ie vooruitkomt. Het gat is geen probleem. Met een vastberaden blik op het beruchte kleed met het gat, duikt dit kind in één rechte lijn op het gat af en komt na nog een paar extra meters triomfantelijk weer boven.
Zijn moeder of vader staat achter het glas te schreeuwen als het kind niet snel of oplettend genoeg is. Een gewone zachte aanmoediging is niet genoeg, met luide stem wordt dit kind vooruit geschreeuwd, dwars door het glas heen.
Later in de kleedkamer krijgt het kind nog eens te horen wat niet goed ging en waarom hij niet beter zijn best deed. De moeders van de ‘slome’ kinderen kijken elkaar beschaamd aan en halen lichtjes de schouders op. Het valt niet mee voor ouders om toe te moeten kijken naar de prestaties van de kinderen…
Het angstige kind huilt en jammert vanaf het moment dat het in de kleedkamer is. Deze moeder en vader sussen wat af en gaan nog net niet mee het water in. De zwemjuf en de ouders trekken het kind bijna doormidden om het vooral van zijn watervrees af te helpen.
Je weet dat als het na een week of vier nog steeds hetzelfde liedje is, je nog lang met deze ouders zult gaan optrekken. Heel, heel lang is het in de kleedkamer een gejammer en een gesus want dit kind gaat er ruim de tijd voor nemen voor het met plezier in het water zal stappen. Bovendien kun je wachten op HET grote moment dat alles weer van voren af aan begint wanneer er door het gat gezwommen dient te worden. Wat is het toch moeilijk als je nog niet zo durft…
En de tijd verstrijkt steeds verder
Ondertussen verstrijkt de tijd van jou als ouder van het slome kind. Je ziet je kind alle kanten op kijken tussen de bibberende lijfjes in de rij voor een instructie van de badmeester.
Ondertussen schreeuwt de fanatieke moeder haar onrustige kind toe dat hij moet opletten en terwijl zij druk gebaart, neem jij zuchtend nog een slok van je kopje thee. Als je kind eindelijk zin heeft om door het gat te gaan, steek jij in alle stilte een dikke duim omhoog als jullie per ongeluk even oogcontact hebben.
Je weet: uiteindelijk haalt ieder gezond kind een diploma en zal het zwemmen.
Maar ach, ach wat een leed komt er soms voorbij met bange kinderen, ouders die moe zijn en ál die inspanningen om te leren zwemmen. En wat zijn we gelukkig als het papiertje waarvoor zo hard is gewerkt in het bezit is…
Maar oh, die kleedkamer……
Het meest erge aan die jarenlange zwemlessen vond ik echter de verkleedpartijen. In vochtige, veel te warme ruimtes jengelende kinderen in kleren zien te krijgen, wat een ellende.
Wat me opviel was dat alleen de kinderen uit grote gezinnen en van de schaarse werkende moeders uit die tijd, in staat waren zichzelf aan te kleden.
Eigenlijk ben ik wel heel benieuwd hoe dat nu is in deze haastige tijd waarin het ’s ochtends spitsuur is omdat papa en mama allebei op tijd de deur uit moeten. Kunnen tegenwoordig de zes jarigen zichzelf al helemaal aankleden of hebben ze ook nog even de hulp van mama nodig?
Deze blog is ook gepubliceerd op Tym.nl
Lees ook: Zwemmen door het gat
Lees ook: Bang voor de zwemles
Lees ook: Het onzichtbare voordeel van het probleem
Lees ook: Geef jongens hun jongensleven weer terug
Lees ook: Einstein ouders
Lees ook: Kinderen en overgewicht
Grappig artikel! Het is soms wel echt een gestress bij de lessen, toch komt het vaak met de kindjes wel goed. Het zijn de ouders die het kind ruimte en tijd moet gunnen!
Uiteindelijk met 3 Kids tegelijk (samengesteld) zwemles gevolgd. Wat een stress. De één kleed zichzelf keurig zelf aan de ander vind het allemaal wel lekker relaxt als mams het doet. Ik denk dat kinderen van 6 prima in staat zijn zichzelf aan te kleden. Maar vaak vinden ouders het in die hete hokjes fijn om zo snel mogelijk weg te gaan. Thuis oefenen met douchen en afdrogen dan wordt het bij zwemles een stuk gemakkelijker voor mams & paps ;-)
In het begin was het bij ons ook stress met een dochterlief die tegenwerkte. Nu gaan we eerder en leun ik meer achterover. Ook bij het douchen na de zwemles neem ik alle tijd. Nog een keer de douche aan? Prima! We zijn altijd de laatste, maar dat maakt me niet uit. Hoe meer tijd ik neem hoe relaxter mijn dochter is en hoe beter ze ook meewerkt. Dan wil ze ook zelf helpen met aankleden terwijl als ik haast ze moppert en wil dat ik alles doe. Nu moet ik wel zeggen dat wij bewust hebben gekozen voor zwemles op zaterdag, waardoor ik deze tijd kan nemen. En daarna even gezellig samen de stad in of lunchen.