Wat is er toch met jongens tegenwoordig? In mijn praktijk zijn het bijna 80% jongens die aangemeld worden voor coaching. Een tiental jaren terug waren meisjes volop in het nieuws en dit had alles te maken met de emancipatiegolf. Inmiddels lijkt die wel uitgewerkt, sterker nog het lijkt dat jongens nu op alle terreinen op achterstand staan. De universiteiten hebben voor het eerst in hun bestaan op vele vakgebieden meer vrouwen dan mannen binnen hun deuren.

Het enige waar vrouwen nog steeds achterblijven is in topfuncties, maar ook dat lijkt slechts een kwestie van tijd omdat de mannen die (nog) de dienst uitmaken horen bij het “old boys netwerk” wat voornamelijk uit 55-plussers bestaat.

Jongens lijken tegenwoordig dus steeds meer op achterstand te staan en dat is een ontwikkeling die we voor de huidige generatie, maar vooral voor alle toekomstige kinderen, moeten stoppen. Na wellicht ruim 100 jaar emancipatie zijn we de kwaliteiten van mannen die we als vrouwen hard nodig hebben, kwijtgeraakt.

De ontwikkeling van jongens

De eigenschappen van jongens hangen nauw samen met hun biologie en het hormoon testosteron. Uit onderzoek blijkt dat dit hormoon er onder andere voor zorgt dat jongens de strijd aangaan, over agressie kunnen beschikken, impulsief kunnen reageren en ook flirtgedrag vertonen.

Jongens beschikken over het algemeen over meer energie dan meisjes en willen dit graag op een fysieke manier uiten. Ze houden meer van doen dan van denken en ook de rijping van de hersenen verloopt anders dan meisjes. Jongens zijn meer actiegericht en minder relatiegericht dan meisjes. Zij vragen als het ware om structuur en grenzen doordat hun gedrag impulsiever en meer ondoordacht is.

Jongens leren vooral door te experimenteren en doordat de taalontwikkeling wat later en anders verloopt dan bij meisjes is evalueren, zelfreflectie en praten over emoties vaak een hele grote opgave.

Het opvoeden van jongens

Jongens worden steeds meer opgevoed door vrouwen. Vanaf hun geboorte worden ze omringd door vele beroepskrachten in kinderopvang en onderwijs. De hele opvoeding is daarmee gefeminiseerd en daardoor kan het tot de pubertijd duren voor een jongen meer rolmodellen tegenkomt zoals zijn vader. Omdat er ook steeds meer echtscheidingen voorkomen, leven vele jongens met alleen vrouwen om hen heen. En vrouwen zijn over het algemeen relatie-, denk- en praatgericht.

Arme jongens…… want hun ontwikkeling verloopt al trager op relatie en taalgebied waardoor ze een achterstand hebben ten opzichte van meisjes. Daarnaast hebben heel veel vrouwen moeite met het impulsieve en in hun ogen drukke testosteron gedrag van jongens. En wat gebeurt er met dat waar je last van hebt?……. Dat wil je uitroeien en onderdrukken.

Arme jongens….. want zo wordt hen eigenlijk verteld dat ze niet goed zijn als jongen en dat ze zich dienen aan te passen aan de norm van vrouwen met rust, saamhorigheid en harmonie. Dat werkt dan dus door in de hele kindertijd van jongens.

Omgaan met jongens

Een poosje geleden zag ik een filmpje van kinderen op een schoolplein in de jaren zestig. Wat opviel was een voortdurende kluwen van duw en trekwerk die dan weer hier was en dan weer daar.  Er was geen volwassene te bekennen op het schoolplein.

Kijk tegenwoordig eens op een schoolplein. Een duwtje leidt tot een klacht naar de pleinwacht. Kinderen worden voortdurend uit elkaars buurt gehouden. Kennelijk vertrouwen we er niet meer op dat kinderen hun boontjes wel kunnen doppen.

Arme jongens……. Zij moeten zich na iedere impulsieve en competentie gerichte actie waar een ander kind last van heeft gehad, verantwoorden. En verantwoorden is praten. Uitpraten wel te verstaan……..  En laat jongens daar nu net een bloedhekel aan hebben en hier ook niet goed in zijn. Voor hun gevoel blijft een actie daarmee vooral in een negatieve cirkel doorgaan. Zij zijn het al lang en breed vergeten en moeder of juf wil het er nog eindeloos over hebben.

Arme jongens……

Wat kunnen we jongens bieden

Jongens hebben behoefte aan actie, doen, experimenteren, uitzoeken, competitie, sporten, grenzen en regels zonder bla, bla bla. Op zich zou het toch niet zo moeilijk moeten zijn om hen daarvoor de ruimte te geven?

Dit vraagt van vrouwen wellicht zich wat meer terughouden in hun eisen die ze aan jongens stellen. Wat meer de ogen dicht doen als ze zich in het avontuur storten, duwen, trekken, de strijd aangaan en als viezeriken thuiskomen.

Het vraagt van mannen wellicht wat meer zichtbaar worden, de regels en grenzen duidelijk maken waarbinnen de jongens zich mogen uitleven. Het vraagt van mannen misschien zelfs opkomen voor de rechten van jongens, net zoals vrouwen dat decennia lang voor meisjes hebben gedaan.

En misschien vraagt het van ons als opvoeder wel om jongens wat meer letterlijke en figuurlijke ruimte te geven. Ze mogen zich uiten, ook in hun boosheid en gefrustreerdheid als er iets mis gaat.
Vrouwen zouden dan hun irritatiegrens wat kunnen oprekken. Daarnaast kunnen ze leren jongens te erkennen in hun expansiedrift en misschien wel het belangrijkste: jongens woorden geven. Korte, krachtige woorden die hen helpen zich te uiten.

Vooral stoppen met uitpraten want dat horen jongens toch al lang niet meer….. Geef ze kort en krachtig uitleg over de grenzen en de regels, zeg wat er van ze verwacht wordt en geef steun waar nodig. Liefst met één of twee woorden maximaal.

Ik heb zo’n vermoeden dat jongens het dan veel gemakkelijker hebben en zij zich makkelijker kunnen ontwikkelen als wij hen de ruimte geven om jongens te zijn.


Lees ook: Ruimte voor jongens
Lees ook: Laat kinderen lekker klooien
Lees ook: De zeurende moederclub
Lees ook: Ruimte voor spelende kinderen
Lees ook: Buiten spelen
Lees ook: Waarom meisjes beter kunnen leren dan jongens
Lees ook: Trouwe zonen en dochters


Je las een blogartikel van Centrum Tea Adema…

…maar kijk gerust ook eens naar de andere informatie op onze website:

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en video’s vol tips en inzichten?

Like dan onze Facebook-pagina of schrijf je in voor onze 2-wekelijkse nieuwsbrief. Allebei mag ook. ;-)