Winkelen is niets voor mij. Het uren door een stad sjouwen met tassen vol nieuwe aanwinsten kan mij niet bekoren. Familie en vrienden weten al jaren dat ze mij geen plezier doen met een dagje uit om een nieuwe garderobe te scoren. En degenen die nu denken dat ik in lompen gekleed ga kan ik geruststellen. Een paar keer per week ga ik tijdens mijn lunchpauze door de winkelstraat voor de dagelijkse portie beweging en regelmatig doe ik dan een verstandige dan wel onverstandige aankoop.
Baby en kinderkleren
Nadat de kinderen waren geboren vond ik het trouwens wel geweldig om kleertjes voor hen te kopen. Al die schattige broekjes, bloesjes, truitjes, sokjes en jurkjes. Ik kon er geen genoeg van krijgen en ze stonden mijn kinderen fantastisch.
Toen ze ouder werden begon de ellende. Zomaar iets meenemen omdat het er zo leuk uitzag werd al snel een miskoop: Het paste niet goed of werd afgekeurd. Noodgedwongen moest ik vanaf toen wel eens met de kinderen de stad in. Het werd nooit echt een feestje al deed ik enorm mijn best om het leuk te maken. Ik onderdrukte regelmatig een zucht of een mopper en bewaarde mijn geduld. Steevast gingen we ergens gezellig iets drinken en konden dan gelukkig weer een poos vooruit.
Lang leve de tantes
En toen kwam het moment dat twee modetantes zich beschikbaar stelden voor mijn dochter en ook wel eens voor mijn zoon. Allebei met een scherpe blik op koopjes en de laatste modetrends. Ze kregen de vrije hand en mijn dochter (en de tantes) hadden een geweldige middag. Van hot naar haar en met tassen vol weer naar huis alwaar ik een modeshow kreeg.
Ik kon altijd precies zien met welke tante de kleren waren gekocht omdat ze net allebei van iets andere modellen en kleuren hielden die ik dan terug zag bij mijn dochter.
Mijn zusje had na de eerste keer winkelen trouwens een stevige klacht. Mijn dochter was zeer slecht getraind in het verkleden in een pashokje. Het duurde uren voor ze van kleding wisselde en het tempo zou flink opgevoerd moeten worden wilde het echt nog goedkomen met haar.
Mij verweet ze een ernstig gebrek aan opvoeden op één van de belangrijkste levensgebieden van een meisje: namelijk het glansrijk leren verpakken van het uiterlijk.
Kleedgeld
Nog weer later vond mijn dochter dat ze het allemaal zelf wel kon en besloten we over te gaan tot het verschaffen van kleedgeld. Vanaf dag 1 was het bij haar een succes.
Ze weet precies wat ze nodig heeft en gaat met haar vriendinnen naar verschillende plaatsen om haar garderobe aan te vullen. Ze kiest volgens haar eigen smaak en zo nu en dan gaan we eens samen een paar uur de stad in. Leuke dingen doen en dan krijgt ze nog wel een iets extra’s als het zo uitkomt.
Heel genoeglijk en gezellig.
Eén ding komt echter nooit meer goed: Het uitkiezen van leuke en mooie kleding kan ze niet aan mij overlaten…………..
Inmiddels heb ik wel in de gaten dat ze nooit mijn zusje zal evenaren in het tempo van een goed getraind paskamer modetypetje.
Ik denk dat ze later net als ik geen voorkeur zal ontwikkelen voor een echte winkelfreak….
Lees ook: Maakt je kind huiswerk als giraf of aap?
Lees ook: De zeurende moederclub
Lees ook: Wie doet de sporttas?
Lees ook: Opruimen is moeilijk voor peuters en pubers
Lees ook: Pubers in deze tijd
Lees ook: Je grenzen leren bewaken
Lees ook: Ouders met examenstress
Lees ook: Spreek jij de taal van je kind?
Ken je Ik leer leren al?
Wil je een aantal keer per jaar artikelen ontvangen? Vraag de nieuwsbrief aan van de praktijk voor kindercoaching en de opleiding tot kindercoach.
Materialen voor kindercoaching koop je bij Ninico
De illustratie is gemaakt door Studio Staalkaart
Geef een reactie