Regelmatig bellen ouders mij met zorgen over hun kind.
Een vraag die best veel voorkomt bij jonge kinderen is dat de juf, andere ouders of opa’s en oma’s een kind zo stil en verlegen vinden.
Dit gaat dan meestal om kinderen die de kat uit de boom kijken zoals we dit vroeger noemden. Kinderen die even de tijd nemen om in zich op te nemen wat er om zich heen gebeurt, die er kennelijk niet zo’n behoefte aan hebben gelijk te reageren op anderen, die mogelijk gewoon wat tijd nodig hebben om zich helemaal op hun gemak te voelen.

Waar maken ouders zich zorgen over?

Iedere ouder wil graag dat zijn kind zich gelukkig voelt, dat zijn kind goed in de groep past, dat zijn kind zich sociaal gedraagt en goede resultaten haalt.
Dit is nogal wat…
En dan is je kind nog maar 4 of 5 jaar of zit het net in groep 3. En dan vertelt juf dat je kind nogal stilletjes is in de klas en nooit uit zichzelf iets vertelt in de groepsgesprekjes. Dat het vooral kijkt naar andere kinderen en ook op het plein vaak alleen speelt.
Een dergelijke boodschap van juf aan ouders kan ouders al snel in de stress doen schieten waardoor ze het gevoel krijgen dat er iets niet in orde is met hun kind. Als ze dan in hun omgeving ook nog van vrienden, buren en familie te horen krijgen dat hun kind wel erg verlegen is, ontstaat al snel het gevoel dat er iets moet gebeuren.
En dan bellen ze mij….

Hoe reageert een kindercoach op bezorgde ouders?

Ouders vragen om een afspraak met hun kind. Zodat het kind leert praten in de groep, zich niet meer verlegen gedraagt en lekker meedoet op het schoolplein.
Helaas….. deze ouders stel ik teleur…
Ik wil niet werken met verlegen en stille kleuters. Want dat vind ik sneu omdat ik dan eigenlijk zeg tegen dit kind: ‘jij bent niet in orde’.
Aan ouders vraag ik of ze eerst zonder hun kind bij me willen komen om te onderzoeken of het wel nodig is of hun kind bij mij komt om het te laten fixen zodat het beter in het plaatje van de juf, familie en vrienden past.
Aan ouders leg ik uit dat hun kind misschien een ‘kat-uit-de-boom-kind; is. En deze kinderen noemen we tegenwoordig meer introvert, soms ook hooggevoelig. En daar is hélémaal niets mis mee. Integendeel, deze kinderen zijn de parels in de klas. Ze denken vaak diep na, hebben, als ze zich mogen ontwikkelen tot wie ze zijn, een goed afgewogen mening en laten die pas weten als het echt relevant is. Voor de rest houden ze het lekker voor zichzelf en observeren ze. Ze weten precies hoe de hazen lopen en ze vinden het wel best.
Dit leg ik allemaal aan ouders uit en vraag of ze het herkennen. En meestal herkennen ouders dit heel goed van hun kind. En niet alleen van hun kind, maar ook van zichzelf.

De behoefte van stille en verlegen kinderen

Aan ouders vraag ik hoe hun kind het beste tot zichzelf komt en wanneer het goed met hem gaat. Vrijwel altijd zeggen ouders dat hun kind het heel goed doet als het zichzelf lekker kan vermaken en dat het kind overstuur wordt van teveel prikkels en activiteiten.
We komen dan bij het belangrijkste punt, namelijk de BEHOEFTE van het kind. Een introvert kind heeft er meestal geen enkele behoefte aan om op de voorgrond te staan, om dingen te willen vertellen, om in een groep mee te doen en heel veel te spelen met andere kinderen. Een introvert kind heeft aan zichzelf genoeg en kan prima uit de voeten met een klein wereldje.
In deze tijd echter vinden we het heel moeilijk om dat te accepteren omdat we zulke hoge verwachtingen hebben.
Bovendien geven ouders vaak aan dat ze niet willen dat hun kind zo worstelt met andere kinderen zoals zij vroeger hebben gedaan.

Is je kind net als jijzelf ooit was?

Meestal komen we dan op het meest grote pijnpunt. Ouders willen niet dat hun kind het zo moeilijk heeft zoals zij het ooit hebben gehad.
Ik vraag dan aan ouders waardoor ze het moeilijk hadden. Het antwoord is vaak hetzelfde als de hulpvraag voor hun kind waar ze mee komen. Anderen vonden dat ze niet goed genoeg waren!
Mijn gewetensvragen aan deze ouders helpen vaak want:

  • Willen zij werkelijk de geschiedenis herhalen door hun kind de boodschap te geven dat het meer populair moet zijn en dat het zich meer extravert en naar buiten toe moet gedragen?
  • En… Hebben zij zelf juist door die worsteling niet heel veel geleerd?
  • Zijn ze zelf niet geworden wie ze nu zijn dank zij en ondanks de prachtige eigenschappen die ze hebben?
  • Willen ze werkelijk dat ik hun kind leer wat er niet in zit
  • En willen ze werkelijk de kans voorbij laten gaan om hun kind te waarderen om wie het is en hun kind daarin te versterken?

Door alles op een rij te zetten en zo met ouders in gesprek te zijn, komt dan al snel het moment waarop we gezamenlijk concluderen dat een coaching met hun kind wel heel jammer zou zijn…..
We kunnen het gesprek vaak afronden met het verkennen van welke boodschap de juf, familie en vrienden voortaan gaan krijgen als ze weer opmerken dat het kind zo stil en verlegen is.
Meestal is dat ook het moment dat deze ouders mij bedanken voor het voorkomen dat ik met hun kind zou werken en het zo de boodschap zou geven dat er iets niet in orde met het kind zou zijn.


friesch-dagblad-verlegen-kinderen-2016-10-16-16-29-49Dit artikel werd gepubliceerd in de weekend bijlage van het Friesch Dagblad
op 8 oktober 2016.


Bekijk ook het filmpje:  Waarom kinderen niet kunnen stoppen met negatief gedrag
Lees ook: Je kind als verlengstuk van jezelf
Lees ook: Je kind is uniek


Je las een blogartikel van Centrum Tea Adema…

…maar kijk gerust ook eens naar de andere informatie op onze website:

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen en video’s vol tips en inzichten?

Like dan onze Facebook-pagina of schrijf je in voor onze 2-wekelijkse nieuwsbrief. Allebei mag ook. ;-)