Ouderschap is voor de toekomst

Alle ballen in de lucht houden.
Hoeveel ouders zouden daarmee dagelijks aan het goochelen zijn? Want het valt heus niet mee om iedere dag weer de kinderen in de kleren en met hun buikje vol op tijd op school af te leveren en zelf ook nog fris en fruitig op je werk te verschijnen.

Ik weet er zelf nog alles van en vraag me nog regelmatig af hoe wij het voor elkaar kregen om al die ballen zonder al teveel schade rond te laten tollen. Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om dat alles nog eens overnieuw te doen. Ook al werk ik meer uren dan ooit te voren, toch gruw ik bij de gedachte van een wekker die voor 6 uur afloopt om de kinderen op tijd bij de oppas te krijgen, werken, boodschappen, huishouden, vrijwilligers werk, wekelijks in het ziekenhuis met een kind en alle andere verplichtingen nog die horen bij het hebben van jonge kinderen.
Zullen we maar zeggen dat opvoeden tegenwoordig heel sterk lijkt op topsport?

Het dagelijkse rumoer

In de waan van alle dag gaat het vaak om het georganiseerd houden van het gezin. We denken niet verder dan de volgende week en in menig gezin is de weekplanner een onmisbaar deel van de gezinsorganisatie. Een gezin lijkt soms wel op het runnen van een bedrijf. De targets in de vorm van genoeg gezonde voeding, huiswerk maken, schone kleren en op tijd op het sportveld moeten iedere dag weer gehaald worden.
Calamiteiten in de vorm van ziekte en vergaderingen van de leerkrachten zorgen voor ruis in goedlopende machines en moeten opgelost worden. Dit vraagt om extra maatregelen en als het eens een poosje tegenzit, belandt een gezin soms in een mallemolen van stress en lappendekens van praktische oplossingen op korte termijn.
Hulde aan de ouders die nog tijd en aandacht aan elkaar kunnen besteden in dit soort hectische tijden.

Als de machine gaat haperen

Met een beetje geluk rooien ouders en kinderen hun dagelijkse verkeer in een redelijk rustig vaarwater met helpende gewoontes, routines en versterkende patronen.
Echter, op een dag zal het rustige vaarwater een storm over zich heen krijgen. Een kind wordt ziek, een dierbare overlijdt, een baan wordt verloren of een partner vindt een andere liefde.
Zodra de stress flink toeslaat hebben ouders vaak zichzelf en de kinderen niet meer volledig in de hand en kunnen ouders geen steunbron meer zijn voor de kinderen. Veel ouders leunen voor kortere of langere tijd op hun kinderen waarbij emotionele incest op de loer ligt waardoor kinderen verantwoordelijk worden voor het welzijn van de ouders.
Nare gebeurtenissen hebben de neiging zich als donderslag bij heldere hemel aan te dienen en we zijn er nooit goed op voorbereid.
Juist bij tegenslag blijkt ongenadig hoe weerbaar een gezin is en hoe stevig ouders ondanks alles hun regie kunnen houden en een baken voor kinderen kunnen blijven.

Opvoeden voor de toekomst

Weinig ouders starten hun  ouderschap met nadenken en filosoferen over wat ze hun kinderen willen meegeven op weg naar volwassenheid. Vaak refereren ouders aan belangrijke waarden als eerlijkheid en respect die ze zelf van huis uit hebben meegekregen. Deze waarden vinden hun weg in het dagelijkse gebruik door spelen met elkaar, het verdelen van klussen en het omgaan met teleurstellingen en emoties.
Ouders willen graag dat hun kinderen gelukkig zijn, goed in hun vel zitten en een goede opleiding krijgen. Kinderen hebben echter hun eigen doelen en willen vooral bevredigd worden in hun behoeftes. Uiteraard wel nu en onmiddellijk.
Ouders willen nog wel eens vergeten dat opvoeden tot doel heeft kinderen voor te bereiden op hun eigen volwassen leven los van de ouders. Veel ouders moeten er niet aan denken dat hun kinderen een keer uit huis gaan of een studie kiezen die niet in hun levensvisie past. Omdat kinderen in de eerste plaats trouw en loyaal zijn aan hun ouders, zullen ze of hun ouders volgen in hun wensen en behoeften of gaan rebelleren.
Het vraagt best moed en visie van ouders om de blik te richten op de toekomst, juist als het moeilijk is. Voor kinderen kan het helpend zijn als hun ouders steeds meer afstand nemen en hun kind zelf laten worstelen met moeilijkheden en verantwoordelijkheden. Dit is vaak niet leuk, geeft frustratie, boosheid en verdriet, maar wel héél gezond voor het ontwikkelen van doorzettingsvermogen en weerbaarheid die nuttig kan zijn in moeilijke tijden.
Daarmee hoeven ouders niet overal voor te zorgen als hun kinderen ouder worden. Kinderen kunnen al heel jong kleine taakjes krijgen binnen het gezin en mogen ook steeds een beetje meer leren dat ze zelf moeten leren dat ze zich goed of beter kunnen voelen door zelf in actie te komen.
Deze week kwamen er weer allerlei levensvragen en moeilijke omstandigheden voorbij in mijn praktijk, Met de ouders ben ik overeengekomen dat we stormen niet kunnen voorkomen, maar ouders kunnen er wel heel goed voor zorgen dat ze hun kind beschutting bieden en hen warme jassen geven waarmee kinderen de storm wel aan kunnen. En door dat te doen wordt zowel de ouder als het kind een beetje sterker. Want hoe fijn is het om NU te bedenken hoe je kinderen later als ze groot zijn de stormen en het mooie weer van het leven kunnen weerstaan. Als je weet wat je je kinderen gunt op dat gebied, helpt dat om te oefenen met het bepalen hoe hoog je de ballen moet leren gooien om je leven in het hier en nu op de rit te houden.

Lees ook: Eruit halen wat erin zit?
Lees ook: Je luistert niet naar me
Lees ook: Ben jij een versterkende of verzwakkende ouder?
Lees ook: Gun een kind zijn ellende
Lees ook: Sta je voor, naast of achter je kind
Lees ook: Prachtige wijze les
Lees ook: Opvoeden: Schipperen tussen je principes
Lees ook: Je weet hoe je moet opvoeden als je kinderen groot zijn