Druk gedrag of adhd?

Zo in deze tijd van het jaar zijn er vele kinderen die druk gedrag vertonen. De spanningen rond Sinterklaas en kerst vieren hoogtij en het ene kind is daar beter tegen bestand dan het andere. Maar ook de manier van omgaan met spanningen verschilt van kind tot kind: de ene wordt druk in het gedrag, slaat met handen en voeten en tettert de hele dag door. Het andere kind wordt juist stiller en trekt zich terug, slaapt slecht en wordt bleekjes.
Maar ook ouders gaan verschillend met spanning om. Waar de één de koektrommel te lijf gaat, krijgt de ander geen hap door de keel. En ja, leren kinderen dan van ouders gedrag of ligt het toch meer in het karakter vast.
Wie het weet mag het zeggen.

Wat is druk gedrag en wat is adhd?

Adhd is een ontwikkelingsstoornis die wordt vastgesteld door een kinderpsychiater of orthopedagoog. Voor deze aandoening bestaan verschillende richtlijnen. Druk gedrag is vaak situationeel bepaald door omstandigheden en is zeker niet structureel. Druk gedrag bij ADHD is wel structureel en niet gebonden aan sitauties of personen.
In het dagelijks leven zijn we al snel geneigd om bij constatering van druk te roepen dat het betreffende kind adhd heeft.

Echter: druk gedrag is een relatief begrip.

Wat voor de ene mens druk gedrag is, is voor de ander iets om nog geen wenkbrauw omhoog te trekken. Iemand die zelf actief is, zal een actief kind eerder ondernemend en initiatiefrijk noemen dan druk.
Sommige mensen kunnen veel dingen tegelijk waardoor ze wellicht door van nature rustige mensen als ongeconcentreerd worden gelabeld.

Als we het over lerende kinderen hebben dan zie ik in mijn praktijk dat veel kinderen bewegen terwijl ze geconcentreerd een hoofdtaak uitvoeren. De toekijkende ouder stoort zich er dan aan dat het kind aan een touwtje friemelt, met een been schopt of rondjes in zijn haar draait. Ik vraag de ouder dan altijd even om goed naar het kind te kijken. Je ziet aan de ogen en vaak aan de stand van het hoofd dat de hersenen op volle toeren werken. Kennelijk zijn er vele kinderen die het dan nodig hebben om hun lichaam ergens te bewegen, misschien om te voorkomen dat er verstarring optreedt.
Bij hele jonge kinderen zie je een omgekeerde toestand. Wanneer een jong kind een poosje ergens mee gespeeld heeft, draait het op een bepaald moment even zijn hoofd weg om na luttele tijd weer door te gaan.
Veel volwassenen hebben dan de neiging om de aandacht van het kind op zichzelf of de taak te richten, terwijl als je goed kijkt, je kunt zien dat het jonge kind iets in zijn hersenen op zijn plaats legt.
Zou het misschien zo kunnen zijn dat door dit mechanisme een concentratiestoornis en/of druk gedrag begint? Doordat het kind onvoldoende gelgenheid krijgt om zijn prikkels te verwerken en later niet meer weet hoe dat moet?
En dan zit een juf of meester met een klas vol wriemelende, zwaaiende, draaiende en kloppende kinderen die allemaal op hun eigen manier de lesstof verwerken.
En de leerkracht maar denken dat er allemaal adhd’ers in de klas zitten……………..

Meer in categorie:  ontwikkelingsstoornis en adhd
Kijk voor de Praktijk voor Kindercoaching hier