Nu de scholen weer beginnen komt ook een ander ritme weer op gang: die van de vrije tijd en sporten.
Zo aan het begin van het seizoen is het wellicht interessant om eens bij stil te staan bij de overwegingen die allemaal op sportgebied een rol kunnen spelen.
Het lijkt zo eenvoudig: Je kind gaat wel of niet sporten, maar vergis je niet, onder de oppervlakte speelt vaak van alles een rol.
* Vind je een sport noodzakelijk of mag je kind ook zonder sportvereniging,
* Mag je kind zelf kiezen op welke sport hij mag,
* Mag hij tussentijds veranderen of moet het seizoen afgemaakt,
* Moet je kind iets leren op zijn sport, bijvoorbeeld teamspel, of mag het zuiver voor zijn plezier sporten,
* Moet je kind de beste zijn of worden,
* Kan je kind tegen zijn verlies,
* Moedig je hem aan om te winnen,
* Wat heb je zelf meegekregen op sportgebied en waar ga je voor.
* Welke rol speelt je sociale klasse: is de norm voetbal of golf.
* Hoe beïnvloed je onbewust je kind op sportgebied: Pappa is heel goed in tennis en dochterlief wil graag dat Pappa trots op haar is en zoonlief voelt ergens diep van binnen dat hij Pappa nooit tevreden kan stellen en haakt daarom bij voorbaat af.
En wat zou er toch langs de lijn aan de hand zijn?
Wat gebeurt er met al die ouders die – alsof hún leven ervan afhangt – scheidsrechters, trainers of omstanders verbaal of zelfs fysiek aanvallen, zodat hun oogappel het gelijk en de punten aan zijn kant krijgt.
Ben jij je bewust van je drijfveren op het sportveld van je kind en hoe dit doorwerkt op zijn sport en spel?
En nog een observatie tot slot:
Tijdens Nederlandse kampioenschappen van een jeugdcompetitie valt het mij op dat de kinderen die – gewoon – vol plezier en concentratie hun sport beoefenen een significante voorsprong halen op de kinderen die steeds contact zoeken met hun ouders en trainers. Laatstgenoemde ouders geven voortdurend aanwijzingen en er wordt veel oogcontact gelegd met als gevolg dat met elk kleinste signaal van falen ten opzichte van de tegenstander, het concentratieverlies en de wanhoop op de gezichtjes groter wordt.
De winnaars hebben een totaal ander communicatie met hun ouders en met het materiaal, zowel voor, tijdens als na de wedstrijd. Er is sprake van een rustige aanmoediging en vertrouwen in de capaciteiten met een volledig gevoel van eigen verantwoording tijdens het spel.
Interessant is ook de inhoud van de onderlinge communicatie en de innerlijke beelden van de jeugdige sporter zelf.
Want dat laatste maakt het echte verschil is me duidelijk geworden, maar daarover op een ander moment meer…………….
Lees ook: Liefdewerk oud papier
Lees ook: Waarom is verliezen zo belangrijk?
Lees ook: Presteren door te concentreren
Lees ook: Doe de cupsong
Lees ook: Buitenspelen
Lees ook: Brrrr… Zwemles
Lees ook: Sport je kind als een aap of een giraf?
Lees ook: Ouderschap is voor de toekomst
Lees ook: Wie zorgt er voor de sporttas?
Kun je enige ondersteuning gebruiken of heb je behoefte aan tips, neem gerust contact op met de praktijk voor kindercoaching. Werken als kindercoach leer je bij de opleiding tot kindercoach.
Wil je regelmatig op de hoogte blijven van nieuwe artikelen, vraag dan de nieuwsbrief aan.
Ken je Ik leer leren al?
De illustratie is van Bianca Snip
Geef een reactie