In de Belgische krant “de Standaard” stond onlangs een interview met Stefan Ramaekers, docent aan het Leuvense centrum voor wijsgerige pedagogiek.
In Vlaanderen was het Week van de Opvoeding.
Stefan Ramaekers, wil daar bij de start van deze week wel een kanttekening bij plaatsen.
Ik citeer uit het artikel:
“Als er over ouders en opvoeding wordt gesproken, is het vaak in termen van problemen” , zo zegt hij.
“Maar dat biedt een veel te enge kijk op opvoeden, als zou opvoeden een leerproces zijn.
Een set van vaardigheden die je moet kunnen toepassen, en als je dat niet kunt, dan faal je.
En dan vragen we ons af waarom de ouders van vandaag zo onzeker zijn geworden.
Het is iets wat sowieso met horten en stoten gebeurt, met vallen en opstaan.
Maar het gaat om veel meer dan bijvoorbeeld goed kunnen onderhandelen met je kinderen.
Ik zeg niet dat een opvoedtip soms niet kan helpen.
Of dat het niet goed is om de klemtoon te leggen op een positieve opvoedingsstijl.
Maar we weten allemaal dat we niet elke avond zin hebben om onze kinderen uit te leggen waarom ze op tijd naar bed moeten.
Soms moet iets gewoon, punt uit.
En de vaardigheden die men ons wil aanleren, helpen misschien nog wel bij dagelijkse conflicten zoals niet te laat opblijven of je bord leeg eten.
Maar niet bij de échte opvoedingsvragen, zoals: welke plaats hebben kinderen in mijn leven en hoe maak ik tijd en ruimte voor hen? Daar zijn geen pasklare antwoorden voor.
Dat moet ieder voor zichzelf uitzoeken.
Je kunt wel tips geven aan ouders, maar je raakt altijd ook aan hun waarden, aan wat zij wel of niet belangrijk vinden.
Als samenleving hebben we van gezondheid een nieuwe waarde gemaakt en dus zeggen we dat het beter is voor dat kind om slanker te worden en dat de moeder haar kind anders moet opvoeden.
Maar misschien wordt het meisje doodongelukkig als het op dieet moet.
Misschien wil de moeder haar kind niets ontzeggen. Dat is een kwestie tussen haar en haar dochter.
Maar het is juist die persoonlijke band tussen ouder en kind die opvoeden zo interessant maakt. Omdat het af en toe wringt, omdat je jezelf dan in vraag stelt, omdat je mee verandert. Opvoeden is geen leerproces. Nee, het is een proces van transformatie. Van willen veranderen.”
Het oorspronkelijke artikel in “De Standaard” is uitgebreider maar uit deze alinea’s spreekt een optimistische visie op opvoeden die ouders competent maakt.
Kijk voor de Praktijk voor Kindercoaching hier
Geef een reactie